ႏွင္းေတြက အႏွစ္ေတြခ်ည့္ပဲ
စၾက၀ဠာၾကီး ခိုက္ခိုက္တုန္လို႕
အေမ့ကို ထားခဲ့ျပီး
သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ ညထဲ ေျပးဆင္းခဲ့ၾက
ညရဲ႕ညထဲမွာ ညကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေသနတ္တစ္လက္နဲ႕ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္
စြင့္ကား ၾကြတက္ အန္ထြက္လာ
တ၀ုန္း၀ုန္း
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ျပိဳက်လာတဲ့အထိ
ကၽြန္ေတာ္က ေသနတ္နဲ႕ပစ္လို႕
ႏွင္းဆီပြင့္ကို
သူမက ေခါင္း၌ပန္လို႕
အဲဒီလို ကၽြန္ေတာ္တို႕
ဆည္းဆာကို ခါယမ္းပစ္လိုက္တဲ့လမ္းမွာ
ၾကယ္ေတြ တဂၽြမ္းဂၽြမ္းျမည္ေအာင္ မီးေလာင္လို႕။ ။
ခရမ္းျပာထက္လူ
ျမန္မာသစ္ ရသစံုမဂၢဇင္း ဇြန္၊ ၂၀၁၁
No comments:
Post a Comment