အျဖဴသက္သက္ စကၠဴစာၾကၤာေလးဟာ ေလမွာတဆတ္ဆတ္ လည္ပတ္လို႕ေနရဲ႕။ သူ ကဗ်ာစပ္ေနတယ္
လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးဆမိပါတယ္။ မိုးရြာျပီးစ ကမၻာေလာကရဲ႕ ညေနခင္းသက္တံဟာ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ
ရႊန္းလက္စြာနဲ႕ လာျပီးကိုယ္ထင္ျပပါတယ္။ သူလည္း ကဗ်ာစပ္ေနတာျဖစ္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္လကၡံပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ လမ္းတူရင္ လူခ်င္းေတြ႕ၾကမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အသက္ရွဴေငြ႕ကေလးေတြ ေကာင္းကင္ထဲကို ေရာက္ရွိသြားေတာ့ နဂါးေငြ႕တန္းေတြျဖစ္သြား
ၾကပါတယ္။ နဂါးေငြ႕တန္းလမ္းမနဲ႕ နဂါးေငြ႕တန္းပန္းမ်ားေပါ့။ ကဗ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေခ်ာကလက္ေရာင္တိမ္ရိပ္ကိုခိုကာ အိပ္မက္ေတြကိုခ်ိဳေစဘို႕ လာခဲ့ၾကပါတယ္။ မေသငွက္ေတြပါ..။ေတာမီး
ကို စီးနင္းလိုက္ပါ လာခဲ့မယ္။ မုန္တိုင္းကိုစီးနင္းလိုက္ပါလာခဲ့မယ္။ မေသငွက္ေတြပါ။ အသက္မုန္႕ ေပးေတာ္
မူပါ။
ကဗ်ာဆရာေတြဟာ ကမၻာၾကီးတခုလံုးကို လွည့္ပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေမာ္နီတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္
တို႕မွာ ညီမွ်ျခင္းေတြ ရွိပါရဲ႕လား။ ကၽြန္ေတာ္ အထူးသိလိုလွပါတယ္။ ေဟာဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ရထားတဲ့
ညီမွ်ျခင္း
နတ္ဆိုးရဲ႕ တန္ခိုး
ငါ့ ဒဏ္ရာမ်ားကို ခုခံထား
ငါ . . . ျပာက် မသြား။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဒဏ္ရာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
လမ္းတူရင္ လူခ်င္းေတြ႕ၾကမွာပါ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ အယ္လ္ဘမ္ ကဗ်ာစာအုပ္မွ
No comments:
Post a Comment